Mιά απέραντη θάλασσα απύθμενη σαν το Θείο έλεος είναι τούτη η διαδρομή . Με νοήματα που όσο πορευόμαστε, θα αποκαλύπτονται με του Θεού την χάρη! Με γιορτάδες που ακόμη δεν μίλησαν στο μέσα μας με την συγκλονιστική τους διάσταση .Με ακολουθίες , που κάποτε ούτε διανοούμασταν την λυτρωτική τους για την ψυχή μας επενέργεια .Κυλούν οι μέρες της Σαρακοστής , σαν νερό από κελαρυστή πηγή που όλο και πλουτίζει , σαν τα χιόνια ξεντύσουν τις κορφές απ το λευκοφόρεμά τους , σαν δάκρυα από χαρά ανείπωτη, αναδεμένη με τη λύπη που συντρίβει τα τρισβαθά σου . Κάθε μια διεκδικεί την μνήμη μας , αξίζει την ευλάβειά μας , κατέχει μερίδιο στης ορθής δόξης μας τα μόνα αληθινά . Αυτά που προσφέρουν ξαπόσταμα στο ανηφόρι , λίγο ψωμί , πέντε ελιές και ένα ταπεινό κουπάκι με ζεστό ταχινοκαφέ . Μνήμες αγιασμένες μοιρασμένες σαν αντίδωρο στου Ιερού Παραπετάσματος το ασημωμένο δισκάρι . Ο πόθος για το πάθος θα φέρει την Ανάσταση ! Στη γη ο σπόρος παραδίνεται στη σήψη γ...